Ik lees heel veel. Daar zit bagger bij, dan lees ik het niet uit. Maar er zitten ook boeken bij die me bijna zover krijgen dat ik nooit meer een letter op papier zet – omdat ik weet dat ik nooit zo goed zal worden, wat ik ook doe. Een auteur die zulke gevoelens in me losmaakt is A.M. Homes. Ik las eerder al met grote bewondering Dit boek redt je leven en net vanmorgen heb ik haar nieuwste boek Vergeef ons uitgelezen. Het was geweldig.
Vergeef ons gaat over Harold Silver, een universiteitsprofessor van middelbare leeftijd die een tamelijk solitair leven leidt. Hij heeft wel een vrouw, maar die is voor haar werk veel op reis, en verder beperken zijn contacten zich tot zakelijk en/of oppervlakkig. Alles verandert als zijn broer George door het lint gaat en Harold de zorg krijgt voor George’ twee kinderen. Daar komen in de loop van het verhaal steeds meer mensen bij, op de meest ongelooflijke manieren. Wat Harold allemaal in één jaar meemaakt is eigenlijk zelfs te veel voor de 500 pagina’s die dit boek telt. Het zorgt er wel voor dat de vaart erin blijft. Behoorlijk zelfs: met iedere bladzijde die je omslaat wacht weer een nieuwe verrassing, voor Harold en ook als lezer.
De rijkheid van dit boek is niet samen te vatten in een stukje zoals dit. Daarvoor zit er te veel in; te veel mooie passages, te veel fascinerende personages, te veel ontwikkeling ook. Want ondanks dat Harold nauwelijks tijd krijgt om stil te staan, is het wel degelijk een vormend jaar voor hem, en voor de mensen rondom hem. Ook al speelt het verhaal zich af in een milieu dat voor veel Nederlanders niet direct herkenbaar zal zijn, er zitten heel veel dingen in die universeel zijn. Of zoals Harold zegt over het verschil tussen New York en Zuid-Afrika: “Ze wonen in een ander land, maar wel in dezelfde wereld als wij.”
Ik vond dit ook een heel mooi boek. Er gebeurt inderdaad heel veel. Ik vond het mooi hoe Harold steeds meer mensen om hem heen verzamelt, mensen die op de een of andere manier iets met hem te maken hebben en als het ware blijven hangen. En hoe hij ontdekt dat hij juist met deze mensen, die hij niet zelf heeft uitgekozen (niet echt) toch veel gelukkiger is dan een jaar geleden onder hele andere omstandigheden.
Ik ben een echte Homes fan. Dit boek redt je leven vond ik ook fantastisch – dat vond ik ook wel een beetje vergelijkbaar met dit nieuwe boek, maar dan wel iets rustiger – dát verhaal zou je nog na kunnen vertellen, dit verhaal niet zo makkelijk!
Wat zeg je dat mooi, Judith, over de mensen rondom hem. Ik vond vooral Cy en Madeline bijzonder. Het is wel danzkij Harolds onbevangenheid, zijn open instelling, dat dit allemaal kan. Dat vond ik mooi. Het is een grote verdienste van de auteur dat ze alle karakters net zo serieus neemt en niemand veroordeelt, wat heel makkelijk zou kunnen bij bijvoorbeeld Ricardo.
Ik vond dit boek ook veel lijken op ‘Dit boek redt je leven’. Daar was ik in dit geval wel blij mee. Beide boeken zijn echte aanraders. 🙂