Ik ken je wel maar ik zeg het niet

Ik doe altijd heel stoer als ik BN’ers in het wild tegenkom. Maar stiekem raak ik zo opgewonden als een schoolmeisje bij het zien van Justin Bieber.

Zo vaak gebeurt het me niet meer, sinds ik in Meppel woon. Ik geloof dat de celebritydichtheid hier een van de laagste in heel Nederland is. Dat vind ik helemaal prima, want ik kan dus niet zo goed omgaan met het spotten van BN’ers. Als er dan toch ineens een opduikt is het wel zo onverwacht dat ik helemaal niet weet waar ik het zoeken moet.

Het was vorige week zaterdag in onze favoriete woonwinkel. We waren niet speciaal naar iets op zoek, maar stapten toch binnen. Meteen al viel mij op dat achter de toonbank iemand stond die me heel erg bekend voorkwam. Het duurde een paar seconden voor ik het doorhad, maar toen hij zijn mond opendeed om ons te begroeten, wist ik het zeker. Dat gezicht en dan ook nog die stem, dat moest Jurjen van Boer zoekt vrouw wel zijn.

We maakten eerst nog een rondje door de winkel, dus ik had alle tijd om me te verkneukelen om het feit dat ik in één ruimte was met iemand die ik kende van televisie. Weliswaar geen BN’er van het kaliber Marco Borsato, maar desalniettemin iemand wiens gezicht een groot deel van de Nederlanders zou herkennen. Niet dat ik óóit zou vragen of hij met me op de foto wilde; het is geen kermis.

Maar misschien een klein praatje dan. Gewoon iets over dat ik het leuk vind om hem hier tegen te komen. Aan de andere kant: zou hij dat niet al duizend keer gehoord hebben? Ik ben verre van de enige Meppeler die Boer zoekt vrouw heeft gezien. Als hij zo’n spontaan gesprekje al drie keer op een dag voert, denkt hij de vierde keer waarschijnlijk ook: laat me toch gewoon mijn werk doen.

Uiteindelijk besloten we twee houten vogels te kopen en we rekenden af bij Jurjen. Op zijn kenmerkende langzame manier verpakte hij ze netjes in papier en Marcel stopte ze in zijn rugtas, waarna we elkaar nog een fijne dag wensten. Eenmaal over de drempel kon ik het niet meer binnenhouden: ‘Dat was Jurjen! Van Boer zoekt vrouw!’

Marcel keek me verbaasd aan. ‘Echt? Waarom heb je dan niks gezegd?’

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *