Stromingen in de kunst, dus ook in de literatuur, verlenen de artiesten die ertoe behoren meer cachet. Het treft daarom dat ik iemand heb gevonden die in dezelfde stroomrichting zit als ik zodat het een heuse stroming wordt. Eline, met wie ik elke maand een schrijfdag doe, werkt namelijk net als ik aan een roman die haar afscheid van de chicklit betekent.
Chicklit kwam halverwege de jaren negentig op en bleef gedurende een jaar of twintig een populair genre. Dat viel mooi samen met mijn eerste jaren als schrijver, alhoewel ik daarvoor al verschillende pogingen had gedaan in andere genres, pogingen die op niets waren uitgelopen. Alsnog was debuteren op mijn tweeëntwintigste niet bepaald laat. Ik kreeg na dat debuut de kans om te blijven schrijven en binnen de grenzen van de chicklit heb ik verkend wat er te verkennen viel; ik experimenteerde naar hartenlust.
Op een gegeven moment liep ik echter toch tegen de grenzen aan en wilde ik er het liefst overheen. Al tijdens het afronden van mijn laatste chicklit Laat me jou zijn noteerde ik de eerste ideeën voor de roman waaraan ik nu nog werk. Ik wist toen al dat ik nooit meer chicklit zou schrijven. Daarover heb ik niet getwijfeld, het voelde als afgerond en goed zo.
Maar dan: de doorstart. Want stoppen met chicklit is tot daaraan toe, stoppen met schrijven zie ik mezelf niet zo gauw doen. De roman waaraan ik nu werk is genreloos, vooralsnog uitgeverloos, ja er is nog een boel mee loos, maar hij behoort bij dezen alvast wel tot een stroming. Omdat stromingen het goed doen met het voorvoegsel ‘post’ en het achtervoegsel ‘isme’, presenteer ik hierbij met trots het post-chicklittisme.
Het post-chicklittisme is een stroming van vooral vrouwelijke auteurs die in de periode van ruwweg 2000 tot 2015 naam maakten met chicklit en zich daarna toelegden op romans die zich kenmerken door een lichte stijl en (onderkoelde) humor, maar met uiteenlopende, vaak hedendaagse thema’s.
Ik weet, het is wellicht wat voorbarig, maar anno 2017 lijkt het alsof alles wat ik naar buiten breng voorbarig is, dus dit kan er ook wel bij. En als het ooit op Wikipedia terechtkomt kan degene die de pagina voor ‘post-chicklittisme’ aanmaakt er gerust zelf nog mee doen wat hij of zij wil. Het is een stroming hè, dus geen vaststaand gegeven; het stroomt. Daar gaat het nu om.