Het is in blogland een trend om je eigen hoofd bij je posts te zetten. Af en toe zou ik dat ook wel willen, want het is lekker makkelijk: als het onderwerp zich niet leent voor een internetplaatje, kwak je er gewoon een selfie naast.

Nou is het heus niet mijn bedoeling om jullie twee keer per week het twijfelachtige plezier te doen van mijn kop op de Viva-homepage. Maar af en toe heb ik een blog waarbij ik na een uur plaatjes kijken nog steeds geen geschikt beeld heb gevonden. Ik zou dan natuurlijk aan Marcel kunnen vragen of hij even een kiekje van me neemt. Hoewel hij graag naar me kijkt, is hij echter niet zo happig op foto’s van me maken. Ik snap wel waarom: ik ben na dertig probeersels nog niet tevreden, en die irritatie doet mijn gezichtsuitdrukking ook geen goed.

Dan ben ik dus veroordeeld tot een selfie. Ik heb de laatste tijd diverse tv-items gezien en artikelen gelezen over hoe je deze zo goed mogelijk kunt maken. In de tutorial uit de tweede link staat wat mij betreft de beste tip, overigens: “Don’t just take pictures in the mirror! Set a timer and pose, or have someone else take the pictures of you!”

Ondanks al die goede selfie-adviezen wil het bij mij nog niet echt lukken, zoals de foto bij deze blog bewijst. En dat terwijl ik me heel goed aan de regels heb gehouden: niet van onderen genomen, een beetje naar de zijkant, met daglicht, een neutrale achtergrond én een kleine glimlach. (Ik moet zeggen dat het voorbeeld van hoe ik eruitzie zonder me aan de regels te houden, nog erger is.)

Het moge duidelijk zijn: de kunst van het selfies maken, die beheers ik niet. De kunst van het selfies belachelijk maken, hooguit. Ik zal me dus na deze blog weer verre houden van selfies, voor jullie en vooral mijn eigen bestwil.