Vanavond kom ik misschien op tv. Ik weet niet of ik door de montage ben gekomen en ik weet ook niet of ik daarop hoop, maar het was een bijzondere ervaring om gisteren bij de opnames van College Tour met A.F.Th. van der Heijden aanwezig te zijn.
De opnames werden gemaakt in het theater van het Koninklijk Instituut voor de Tropen, een prachtige locatie in Amsterdam. (Wat kan die stad toch mooi zijn.) Hoewel ik zelf geen student meer ben voelde ik me niet out of place, want er zijn best mensen van zesentwintig die nog studeren. De sfeer was ook prettig, relaxed zoals ik dat nog ken uit de tijd dat ik zelf weleens naar colleges ging.
Eenmaal in de zaal werden we eerst welkom geheten door Twan Huys, die als interviewer op het podium de boel in goede banen probeert te leiden. Daarna kwam de gast op. A.F.Th. van der Heijden verloor drie jaar geleden zijn zoon Tonio na een verkeersongeval en sindsdien heeft hij zich nauwelijks in het openbaar vertoond. College Tour is zijn eerste grote mediaoptreden in drie jaar. Mede daardoor ging een groot deel van het gesprek over dood en rouwverwerking, iets wat ik enerzijds goed kan begrijpen, maar ook jammer vond: hier zit een schrijver van formaat, hij krijgt volgende week de P.C. Hooftprijs, en dan gaat het alleen over Tonio?
Die gedachte voelde weer heel ongepast, want natuurlijk gaat het grotendeels over Tonio. Toch kreeg ik uiteindelijk de kans om een vraag te stellen die daar niet over ging. Hoewel ik sinds het lezen van Tonio het gevoel heb dat ik meer wil lezen van Van der Heijden, is het me namelijk nog niet gelukt om een logische ingang te vinden in zijn tamelijk massieve oeuvre. Ik vroeg of hij mij – en veel generatiegenoten, die jonger zijn dan het oeuvre zelf – kon adviseren als we méér wilden lezen. Dat kon hij, en nu ik dit opschrijf, hoop ik inderdaad dat het vanavond op tv komt. Ik hoop alleen dat het niet opvalt dat ik tijdens het stellen van de vraag peentjes zweet en dat mijn lip trilt van de spanning als hij het antwoord geeft.
College Tour, vanavond 20.25 uur op Nederland 3
Ik zag het programma en was onder de indruk. Openhartigheid en kwetsbaarheid die ontroerde!
Dat vond ik ook. Het was bijzonder om hierbij te mogen zijn. Vandaag publiceer ik nog een vervolgblog over het verschil tussen de opnames en de uitzending.