Veel schrijvers willen graag gelezen, maar hoeven niet zo nodig gezien te worden. De spotlights ervaren ze als een noodzakelijk kwaad. Ik heb dat niet zo. Ik vind het leuk om gezien te worden, vind het leuk als mensen iets van me vinden ook naast wat er van me te lezen valt. Of hun oordeel positief of negatief is, is daarin niet het belangrijkste. Ik heb hoe dan ook liever dat men iets van me vindt dan dat er niets van me wordt gevonden.
Dat ik dit nu zo duidelijk voor ogen heb, heb ik mede te danken aan de vraag die een oud-collega mij woensdag stelde. Ons gesprek ging over toekomstdromen los van alle realiteitszin en ik vertelde dat ik in dat geval wil doorbreken als schrijver. ‘Zou je beroemd willen zijn dan?’ vroeg ze, op een toon waaruit ik opmaakte dat het haar niks leek. Maar inderdaad. Ik zou best beroemd willen zijn. Niet beroemd zijn om het beroemd zijn; wees niet bang ik heb me niet opgegeven voor de nu-nog-onbekende-Nederlanders-editie van Expeditie Robinson. Wel bekend zijn met wat ik doe, omdat ik het wil doen.
De avond erna, donderdag, ging ik met Marcel naar het theater; we zagen Katinka Polderman. Tijdens haar show keerde een kriebel in mij terug die ik vaker heb gevoeld maar nooit echt heb toegelaten. Ik wil namelijk ook op een podium staan. Ik wil, naast het manuscript waaraan ik werk en dat dit jaar af gaat komen, beloofd is beloofd – maar daarnaast dus wil ik mezelf het theater in schrijven. Niet om beroemd te worden, wel om gezien te worden. Laat mijn 30e het jaar zijn waarin ik het laatste restje schaamte en schroom overboord gooi en er vol voor ga, met alle risico’s van dien. Ik word nu al heerlijk vrolijk van de adrenalineshots die ik zal krijgen.
Donderdag 30 maart sta ik op het open podium van de bibliotheek in Meppel. Het voelt alsof ik opnieuw begin, zoals ik als jonge schrijver deelnam aan obscure schrijfwedstrijdjes. Ik vind het spannend en vooral ontzettend leuk. Als je wilt komen zien hoe ik me erdoorheen worstel, vind ik dat óók ontzettend leuk. Ik geloof namelijk dat ik alleen beter kan worden door het te doen, net als met het schrijven voor papier, en dat ik mijn podiumprésence dus vanaf het begin moet opbouwen met een publiek.
Komt mij zien!