Ik heb geen Vijftig tinten grijs gelezen en geen enkele spin-off hiervan, want ik begrijp de aantrekkingskracht van BDSM niet. Terwijl ik wel besef dat die er moet zijn. Waarom willen vrouwen een Christian Grey? Ik las een ander boek waardoor ik er iets meer van ging begrijpen. Hoe moet je zijn? van Sheila Heti gaat over de zoektocht van een jonge vrouw naar de juiste manier om te leven. Een van de onderdelen die uitgebreid aan bod komen, is haar neukrelatie met ene Israel. Hij bindt haar niet vast en ranselt haar ook niet af, ik geloof niet eens dat wat hij doet echt dominant genoemd kan worden, maar zij wil zich wel wat graag aan hem onderwerpen.
Omdat ik verder best goed kon meegaan in Sheila’s gedachtegangen, ging ik me vanzelf afvragen: hoe is het mogelijk dat iemand als zij zich onderwerpt aan een man? Hoe is het überhaupt mogelijk dat moderne vrouwen zich onderwerpen aan mannen? Misschien ben ik te dominant en vrijgevochten ingesteld om dat te kunnen begrijpen (en dan bedoel ik niet eens zozeer in bed), maar ik wilde toch een poging wagen.
Iemand die je precies vertelt wat je moet doen
Als vrouw kun je tegenwoordig alles doen wat je wilt. Al die keuzes kunnen behoorlijk overweldigend zijn. Wat streef je na, waar kies je voor, als de hele wereld voor je openligt? Ik weet dat ik daar zelf in elk geval weleens moeite mee heb. Want hoe weet je wat je zelf echt wilt? Bestaat er een juist antwoord op de vraag: hoe moet je zijn?
Stel je dan voor dat je die keuze helemaal niet meer hoeft te maken. Dat er ineens een Christian Grey komt, die jou precies vertelt wat je moet doen. Beter nog: als je naar hem luistert, stelt hij prachtige dingen in het verschiet. De rest van je leven hoef je je niet meer af te vragen of je wel de juiste keuzes maakt, want dat doe je niet – dat doet hij.
Overweldigende man
Sheila Heti zit in de knoop met zichzelf. Ze moet een toneelstuk schrijven want daar is ze voor ingehuurd, maar het lukt niet. Ze komt uit een gestrand huwelijk. Ze weet dat ze keuzes moet maken om verder te komen, alleen kan ze dat niet. En dan is daar dus Israel. Hij is geen Christian Grey, verre van zelfs. Hij is niet bijzonder rijk en ook niet erg succesvol, en volgens mij ook lang niet zo getroebleerd als Mr. Grey. Toch wil Sheila zichzelf het liefst in zijn handen leggen. Gewoon even niet hoeven nadenken, geen verantwoordelijkheid hebben. Misschien is dat dan wel de grootste vrijheid: vrij zijn van zichzelf.
Uiteindelijk vindt Sheila een ander antwoord op de centrale vraag van haar boek en heeft ze Israel niet meer nodig. Maar ik begrijp nu wel iets beter waar haar wens om zich aan hem te onderwerpen vandaan kwam. En misschien, als zij een overweldigende man als Christian Grey had ontmoet, had ze het ook wel echt gedaan. Had zij net zo goed Anastasia kunnen zijn. De vraag is alleen of ze daar gelukkig van was geworden. Want hoe je ook moet zijn, ik denk dat je er in elk geval zelf voor verantwoordelijk moet zijn.
CC foto: Dadevoti
Ik begrijp wel dat het voor een man of vrouw seksueel aantrekkelijk is om te domineren of te onderwerpen. Maar buiten bed, achterbank van een auto of hangmat hoeft dat verder geen gevolgen te hebben. Af en toe een paar tikken geven zorgt voor warme billen en een grotere hitsigheid. Dat wil bijna iedereen wel. In mijn tweede boek speelt dit element een grote rol. De hoofdpersoon krijgt af en toe een tik op haar billen en vindt dat wel lekker, maar verder wil ze niet gedomineerd worden in haar relaties.
Hoi Hanco,
Ik vraag me dat toch af hoor, of iedereen dat wel wil. Ben het wel met je eens dat het geen gevolgen hoeft te hebben in het verdere leven. Alleen heeft het dat in de extreme vorm (zoals veel boeken van tegenwoordig) juist wel.
Laten we wel zijn, het is ook wel fijn als je zo’n man als Christian Grey hebt die alles voor je oplost. Als je problemen hebt met je chef, koopt Christian gewoon het bedrijf op en ontslaat de chef. Het zal ook wel heel veilig aanvoelen.