Sinds afgelopen maandag maak ik elke dag een selfie. Niet zo’n geduckfacet egokiekje waarvan je er honderd moet maken voordat er één goeie bij zit; nee, deze selfies zijn veel minder werk, en veel leuker. Het zijn namelijk selfies van tekst: stukjes vrijschrijverij op basis van een ‘vraag van de dag’, bedacht door Kitty Arends. Elke ochtend mailt zij onder de noemer Selfies Schrijven een vraag om mijn schrijfzin voor de dag aan te zwengelen. Dat is haar tot nu toe elke dag gelukt, en ik kom tot verrassend boeiende stukjes, al zeg ik het zelf.
Nou worden die stukjes al snel onpublicabel persoonlijk, wat ook de bedoeling is uiteraard. Zoals Kitty zegt: dit zijn vragen die je een geliefde zou stellen tijdens een pillowtalksessie. En die je nu dus gesteld worden in dagelijkse mails zodat je moeiteloos je dag schrijvend kunt beginnen. Want wat is er makkelijker dan leuteren over het oneindig interessante zelf? Zelfs een bak koffie en wc-sessie in de morgen zijn hard werken in vergelijking met dit.
Wat voor vragen dat dan zijn, nu ja, daar heb ik pas vier dagen ervaring mee, maar ik vind ze nu al leuk. Ze nodigen uit tot zowel grote bespiegelingen als gekke gedachtenkronkels, tot evenveel zijpaden als dat je tijd uittrekt om eraan te werken. Ze zijn zodanig geformuleerd dat je er altijd over kunt uitweiden. Zelfs als je eerste antwoord heel kort is, zit er genoeg in/achter/onder de vragen om er van een andere kant naar te kijken en toch door te schrijven. Neem de vraag van gisteren: Op welke manieren ben je minder ruig dan je zou willen? Bij mij leidde die er onder meer toe dat ik ging nadenken over hoe ik eruitzie:
Ik vind mezelf minder ruig dan ik zou willen in mijn voorkomen. Ik ben gefascineerd door vrouwen met soepel gespierde lijven, met kort haar dat niet ‘pittig’ is maar daadwerkelijk krachtig, met een blik die meer zegt dan duizend woorden – want zelf heb ik helaas altijd weer te veel woorden nodig. Iets van dat ruige, dat onaantastbare, zou ik wel willen hebben.
Helemaal fijn vind ik het dat er soms tussen al dat gewauwel nog een oorspronkelijke gedachte of mooie zin opduikt ook. Zomaar uit het niets, zonder dat ik bij het opstaan wist dat ik die in me had. Dat is het wonderlijke met selfies: als je er maar genoeg maakt, zit er vanzelf een keer eentje bij waarop je een stuk beter uit de verf komt dan je voor mogelijk had gehouden.
Kortom: doe ook mee, begin morgen al, ga selfies schrijven!
gaaf idee, Petra, ga ikl ook doen, ook goed om een schrijfblokkade te tackelen.