Meppel.

Dat klinkt best grappig, toch? Veel mensen schijnen in elk geval te vinden van wel. Toen ik nog op de School voor Journalistiek zat, verhuisde ik van Hilversum naar Meppel. Een van mijn studiegenoten had nog nooit van de stad gehoord of deed alsof hij er nog nooit van gehoord had, en had een kwartier lang lol om alle voorwerpen die ‘een meppel’ zou kunnen zijn.

En hij is niet de enige die Meppel inzet voor comical value. Vraag mensen om in humoristisch verband een willekeurige plaatsnaam te noemen ergens in de provincie en ze komen met Schubbekutveen, Lutjebroek of, jawel, Meppel.

Op De Speld bijvoorbeeld adviseert de ANWB om Meppel te mijden en wordt een man in Meppel aangehouden wegens elektrisch fietsen. Ook de minder grappige Nieuwspaal probeert puntjes te scoren door zich af te vragen of Meppel moet blijven bestaan dit jaar. (Het antwoord lijkt me helder, want zonder Meppel minder lollige stukjes.) Op diezelfde site blijkt dat in de V&D in Meppel achter de pannensets het stoffelijk overschot van een medewerkster werd gevonden. Op zichzelf niet eens grappig, maar situeer het in Meppel en er kan toch nog een glimlachje af. En als je een zwart toekomstbeeld voor jezelf visualiseert, zoals ene Marcel in zijn column over het ouderschap, dan kom je volgens de wetten van het komisch schrijven natuurlijk terecht op driehoog achter in Meppel. Wat dubbel sneu is, want in Meppel zijn de kringverjaardagen zelfs nog saaier dan elders. Voor een persiflage op CSI door Koefnoen wordt logischerwijs ook Meppel gekozen:

Het is duidelijk: met zo’n naam hoef je niet aan citymarketing te doen, want Meppel verkoopt zichzelf. In plaats van Meppel, stad met stijl stel ik als slogan voor: Meppel, stad of grap?

Beide, is het antwoord. Alleen niet allebei even leuk.