Zo af en toe kom je mensen tegen met wie je best zou willen ruilen. Meestal is dat omdat ze op een bepaald onderdeel iets goed voor elkaar hebben. Een hoog salaris, een mooi lichaam, een tof huis. Maar er zijn ook mensen bij wie het gewoon het totaalplaatje is. Bij mij zijn dat de ‘digital nomads’. Dit zijn mensen die locatie-onafhankelijk werken – vaak doen ze iets onlinerigs – en dus met hun laptop de hele wereld over reizen, zonder ooit vakantie te nemen.
Werkvakantiegevoel
Voor sommige mensen klinkt dit vast verschrikkelijk. Ik ben het ermee eens dat altijd werken niet goed is. Het mooie van deze levensstijl is echter dat je werk en vakantie integreert: het leven bestaat niet uit werkweken en vakantieweken, maar uit één grote combinatie van die twee. Daarbij vind ik mijn werk gewoon heel erg leuk. Ik zou het het liefst altijd en overal doen. Een van de beste ‘vakantiegevoelens’ die ik ken is om mijn laptop open te klappen op een plek waar ik normaal niet zit. In een trein bijvoorbeeld, of in een wifi-hotspot in een onbekende stad. Ik kan gerust een hele middag koffie drinken en mensen kijken en ondertussen ook nog aan het werk zijn.
Sightseeing in Zuidoost-Azië
Toch ben ik geen digital nomad. Ik heb namelijk een huis. Onlangs las ik een artikel over ‘echte’ digital nomads, die hun hele hebben en houwen hadden weggegeven, verkocht of weggegooid. Ze waren helemaal los van Nederland. Ze werkten vier uur per dag en besteedden de rest van hun tijd aan sightseeing in Zuidoost-Azië of Midden-Amerika. Toen ik dat las, drong ineens de werkelijkheid van het werknomadisme tot me door. Dat je dan écht helemaal geen thuis meer hebt. Geen kerstboom meer kunt opzetten, geen grote boekenkast vol afgelezen paperbacks meer hebt, geen eigen bed, eigen douche, eigen dak vol zonnepanelen. (Die moest ik er even aan toevoegen omdat wij sinds vrijdag zonnepanelen hebben, hoera!)
Boemerangnomade
Ik zou het niet kunnen, op die manier alles opgeven. Daarvoor vrees ik dat ik te materialistisch ben. En ik vind het gevoel van thuiskomen eigenlijk net zo lekker als dat van weggaan: de helft van de pret van reizen is om daarna weer terug te komen. Daarom creëer ik maar gewoon mijn eigen nomadenbestaan. Ik ben een soort boemerangnomade: ik ga meerdere keren per jaar weg, soms kort, soms langer, maar altijd kom ik weer terug naar de basis. Waar mijn kerstboom staat, mijn twee boekenkasten vol afgelezen paperbacks, mijn eigen bed, eigen douche en eigen dak vol zonnepanelen. De mooiste plek ter wereld.
Foto: Steven Zwerink