Na een dag rondstruinen in New York ging ik gisteren eindelijk naar de plek waar het allemaal om gaat: Yale. En wat een entree, met de zon in je gezicht en een inchecktafel midden op een grasveld.
De Yalebubbel
Ik kreeg meteen het een en ander aangereikt: een roestvrijstalen theebeker, een informatiemap en een nektasje waarin ik al mijn toegangspasjes kan bewaren. Iemand begeleidde me naar mijn kamer in Berkeley College, en wow, wat is het hier subliem mooi! Ik zit dit te schrijven aan mijn bureautje met uitzicht op de bomen (vierde verdieping, goed voor de beenspieren) en een klein torentje aan de linkerkant. De hele entourage is prachtig. De collegezalen, de grote klokkentoren, de grasvelden, de winkeltjes die zich binnen de Yale Bubble bevinden…
Wacht even, Yale Bubble? Ja, dat is een echt ding. Yale heeft een campus die grofweg bestaat uit de les- en slaapgebouwen, inclusief common rooms, bibliotheken, musea, de sportcomplexen, de winkels en cafés die zich binnen de bubbel bevinden en een shuttlesysteem om van de ene naar de andere plek te komen. Daarbuiten – zeg maar zes blokken lopen van hier – bevindt zich het echte New Haven, en zover ik begrijp is dat een plek waar je niet naartoe wilt gaan.
Dat hoeft gelukkig ook niet, want je hebt hier alles. Ik zal alleen op een gegeven moment een bus moeten nemen naar een superstore waar ze koffers verkopen, want de mijne is gisteren overleden. Ik zal het bij daglicht doen, dan denk ik dat ik wel veilig ben buiten de Yale Bubble. 😉
Nou nou, wat een verhaal voordat het echt begonnen is. Laten we dan nu beginnen. Na de lunch waren er wat openingswoorden, waaronder door de 86-jarige Richard Selzer, die moeilijk verstaanbaar en daardoor moeilijk te volgen was, totdat hij een stukje voorlas uit eigen werk. Een prachtig verhaal over een vrouw die wilde luisteren naar het hart van haar overleden man, dat in de borstkas van een ander klopte.
Eerste workshop en receptie
Na deze opening begonnen we meteen goed met de eerste workshopsamenkomst, een kans om eindelijk eens te zien wie de mensen zijn wier verhalen ik in Nederland al had gelezen. Workshopleider Teddy Wayne had een introductieopdracht voorbereid waarbij we in tien minuten een creatieve autobiografie moesten schrijven en die vervolgens aan elkaar voorlezen. Daarna bespraken we de verhalen van Eddie Ackerman en Molly Bradley, op alfabetische volgorde. Er ontstonden waardevolle discussies over hun werk die niet alleen voor de auteurs zelf inzichten gaven, maar waarvan ik ook dingen heb geleerd.
Hierna was ik best wel nerveus voor als in de derde workshop aankomende woensdag mijn werk wordt besproken, want ik voelde me ineens onzeker over wat ik had ingezonden. Gelukkig hadden we na dit alles een welkomstreceptie/-diner bij Mory’s (ook al zo’n plek binnen de bubbel) waar we wat informeler met elkaar konden praten. Een paar mensen kwamen naar me toe en zeiden dat ze mijn stuk goed vonden. Het zou me niet zo moeten opluchten, maar dat deed het wel.
We bleven nog best een tijdje hangen als groep, en later ook nog met wat andere mensen erbij. Rond een uurtje of elf was ik weer op mijn kamer en ik heb geslapen als een roosje – vele malen beter dan de twee nachten in NYC. Ik geloof dat ik het hier ook een stuk mooier vind: alles is op loopafstand van elkaar, de omgeving is hartstikke groen en gotisch, de mensen zijn vriendelijk en het eten is goed. Ik weet zeker dat deze tien dagen voorbij gaan vliegen, en dat ik naderhand denk: hoe heeft het zo snel kunnen gaan? Maar nu ligt het nog grotendeels voor me, en ik heb er enorm veel zin in.
Wauw, wat een gaaf verslag, en mooie foto’s ook! De Yale-Bubble klinkt een beetje als de Dome van Stephen King, maar dan juist heel positief en mooi 🙂
Gaaf om te lezen hoe je je verwondert en vermaakt. Genietze en veel plezier! Liefs
Hoi Petraeus, wat is het een genot om jouw verslagen te lezen. Moet maar eens een boek van jouw hand gaan lezen. Geef maar titels door 🙂 Geniet met volle verstand van deze dagen, want inderdaad in het zo voorbij. Tot lezen. Lieve groet Marijke (musical)
Wow, geweldig! Ik kan me voorstellen dat dit een dream come true is. Heel veel plezier de komende dagen!
Wauw! Super gaaf zeg!
Klinkt allemaal geweldig! Wat een inspirerende omgeving zal dat zijn. Genieten dus!
Zoals bij alle mooie dingen kun je jezelf verwonderen,maar ook je zelf zijn
het hangt niet af van waar je bent, zoals ik nu achter voor ons nieuwe chesterfield duo desk. In ons nieuwe apartement. Nou geniet maar van de tijd die je daar bent dan bijft er zeker een waarde volle herhindering.
Nou een mooie tijd en tot gauw hoor.
Hi Petra, ik ging uit nieuwsgierigheid weer eens op je blog kijken. Wat gaaaaf zeg, Yale.. altijd al een droom van mij. Of rondstruinen op Harvard! Geniet ervan!