Een tijdje terug stuurde een collega-auteur mij een kopie van een artikel in Volkskrant Magazine over ‘bookalikes’. Het ging over trends in coverland, zoals beeldentuinen, grote ogen en lange vrouwenbenen. De cover van mijn boek Lieve ik stond ertussen als voorbeeld van de laatste categorie. Maar soms gebeurt het dat boeken nóg meer op elkaar lijken. De oorzaak daarvan ligt bij het gebruik van stockbeeld.
Stockbeeld is fotografie die wordt betrokken van beeldbanken, zoals Getty Images, Thinkstock, et cetera. Uitgeverijen en coverontwerpers maken hier graag gebruik van omdat de beeldbanken vele duizenden foto’s bevatten, waar je naar hartenlust doorheen kunt struinen tot je het perfecte beeld hebt gevonden. Het moet wel heel raar lopen wil iemand anders op precies hetzelfde perfecte beeld stuiten. Toch gebeurt het vaker dan je denkt. Dat komt met name doordat beelden altijd in series worden gemaakt. Net een andere gezichtsuitdrukking of net een andere opbouw en het is officieel niet meer dezelfde foto, terwijl ze uiteraard wel heel erg op elkaar lijken. Kijk maar eens naar de afbeelding boven dit stukje.
Het is net zo’n ‘Zoek de tien verschillen’-plaatje. De twee foto’s zijn duidelijk verschillend, maar ze lijken wel zodanig op elkaar dat ik, toen ik het boek van Cathy Kelly in de bibliotheek zag staan, even dacht: hé dat is mijn boek! Een paar jaar geleden had ik me enorm opgewonden over dit toeval – en over het feit dat beeldbanken niet voorkomen dat zoiets gebeurt – maar nu kan ik er redelijk makkelijk om lachen. Het maakt voor de inhoud van beide boeken toch niet uit, en als ze naast elkaar in de kast staan heeft het zelfs wel iets.
Ken jij ook zulke bookalikes?
Jeetje, dat is ook wat. Maar inderdaad, met stockfoto’s heb je die kans natuurlijk wel. Gelukkig kun je er nu om lachen. Ik ken niet meer van dat soort boeken, tenzij het om boeken in eenzelfde serie van één uitgeverij gaat. Maar dan is het natuurlijk logisch.