Voorbeeld

De afgelopen week ben ik toevallig (?) benaderd door twee mensen die van mij meer wilden weten over hoe je je geld kunt verdienen met schrijven. Beiden zijn ongeveer even oud als ik en zijn onder de indruk van wat ik al heb gedaan. Dat zette me aan het denken over waar ik nu sta.

Tevreden ben ik niet snel. Ik heb wel momenten van trots, als ik door mijn eigen portfolio blader of voor mijn boekenkast sta en de ruggen zie van de boeken die ik heb geschreven. Of als ik een tijdschrift in de bus krijg waar een stuk in staat dat ik heb geschreven. Maar tegelijkertijd is er altijd de knagende, kriebelende wetenschap dat ik nog meer zou kunnen doen. En van mezelf ook moet doen. Want als ik het kan, zal ik het mezelf niet vergeven als ik die kans laat liggen.

Om mezelf te motiveren heb ook ik zo mijn voorbeelden. Ik kijk graag omhoog, naar mensen die nét iets verder zijn dan ik, op een punt waar ik graag in de nabije toekomst zou willen komen. Of ze zijn véél verder dan ik en dan droom ik erover om ooit iets soortgelijks te realiseren. Maar waar ik niet vaak bij stilsta, is dat er ook mensen zijn die in mij zo’n voorbeeld zien. Ik ervaar wat ik doe meestal als vanzelfsprekend. Niet omdat ik er niet dankbaar voor ben, maar wel omdat ik het gevoel heb dat ik niet anders kan: zou ik het niet doen, dan zou dat heel onjuist voelen. En daarbij komt dat ik mezelf dus continu vergelijk met mensen die verder zijn, waardoor mijn cv er in verhouding schraal bij afsteekt.

Toch is het goed om af en toe stil te staan en te kijken naar wat je al hebt. Dat deed ik deze week naar aanleiding van die twee mailtjes. Ik zag heel even door hun ogen wat een mooi portfolio ik bij elkaar heb gewerkt in de afgelopen jaren, alleen maar door te doen wat ik leuk vind en mezelf daarin continu uit te dagen. Op dat moment wist ik ook wat ik moest zeggen tegen de beginnende schrijvers/journalisten: doe het gewoon en je zult versteld staan van wat je in een paar jaar kunt bereiken. En dan hoop ik dat zij tegen die tijd ook een mailtje krijgen van een beginner die bewondering heeft voor hun werk, zodat ze daar weer even bij stil kunnen staan.

5 thoughts on “Voorbeeld

  1. Tip: denk niet in termen als ‘omhoog’ en ‘veel verder dan ik’. M.a.w. stop met vergelijken. Jij bent jij, je bent goed zoals je bent en je doet wat je op dat moment het beste kunt. En een ander doet dat op zijn manier.
    Ik krijg ook vaak de kriebels als een ander voor mij bepaalt: ‘Als jij zou willen, zou je best wel “literatuur” kunnen schrijven.’ Alsof datgene wat ik nu schrijf ‘niet goed genoeg’ is… Blèh! Laat ik dan een kans liggen?

    En stop met ‘moeten’… Wat levert dat op? Lees Prediker er maar eens op na – een van mijn meest favoriete bijbelboeken 🙂

    1. Ik ben het vaak met je eens, Marja, maar hier wil ik toch een kanttekening plaatsen. Zeker is het niet wenselijk om je doelen te laten bepalen door anderen. Als je echter zelf iets wilt vind ik het wel goed om te kijken naar en leren van mensen die daar al zijn. Niet omdat wat je nu doet of maakt niet goed genoeg is, integendeel: omdat je op je eigen manier dat goede nog verder kunt brengen. En soms heb je daar een mentor of voorbeeld voor nodig.

  2. Helemaal mee eens, Petra. Zulke mensen heb ik ook (nodig) gehad, en mede door die mensen ben ik wie en waar ik nu ben, en ik ben erg blij dat ik hen ontmoet heb. Ik heb daar ooit eens een gedichtje over geschreven ik zal het je wel mailen.
    Misschien schrok ik een beetje van dat ‘meer zou kunnen doen’ en dan ook ‘moet doen’ omdat je het anders jezelf ‘niet zult vergeven’. Dat klonk zo (zelf)veroordelend… (ook herkenbaar). Bovendien werkte dat bij mij door dat ik naast dat ‘omhoog kijken’ ook ‘omlaag keek’, en ik dan stiekem anderen veroordeelde als ze in mijn ogen zo veel kansen lieten liggen of niets met hun talenten deden (dus ook zij ‘moesten’ van mij meer dan ze deden). Tot ik dat merkte en daarvan schrok: wie ben ik dat ik voor anderen bepaal wat ‘goed’ voor hen is?
    Sindsdien ben ik wat allergisch voor het woord ‘moeten’.

    1. Bedankt voor je nuancering! Nu snap ik ook wat beter wat jij bedoelde. Ja, het klopt wel dat ik sommige dingen van mezelf moet. Iets om over na te denken. Fijn ook dat je zo openhartig bent, dat helpt mij – en wellicht ook anderen die dit lezen – verder.

Laat een antwoord achter aan Marja Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *