Hoewel het geen tag is, jat ik dit blogideetje schaamteloos van Eline Stiekema. Ze stelt niet voor niets zelf de vraag: wie zijn jouw drie Chicklit Queens? Dit zijn de mijne!

Marian Keyes
Net als Eline heb ook ik bewondering voor Marian Keyes. Jaren geleden, nog voor ik debuteerde, kreeg ik via Chicklit.nl de kans om Marian Keyes in Amsterdam te ontmoeten. (Zijdelingse opmerking: die foto van mij! Wat was ik slank!) Ik kon mijn geluk niet op, want Marian Keyes was en is mijn chicklitheldin, al sinds ik The other side of the story las. Ik ben het helemaal met Eline eens wat Keyes betreft: ze is onvoorspelbaar, ze durft lastige thema’s aan te snijden en ze combineert dit alles met heerlijke humor en vertelrijkdom. Is het niet alweer veel te lang geleden dat er een nieuwe Marian Keyes in de winkels lag?

Heather McElhatton
Bij de meet and greet met Marian Keyes ontmoette ik ook Martine, die knettergek is, maar wel smaak heeft. (Deze dingen kunnen ook met elkaar te maken hebben, bedenk ik nu.) Op haar blog raadde ze alweer een hele tijd geleden het boek Jennifer Johnson is sick of being single van Heather McElhatton aan met de woorden: ‘Lezen. Nu. Dit is echt goed.’ Dus wat doe je dan? Lezen. Nu. Ik was net zo enthousiast als Martine, want Jennifer Johnson is de ideale antiheldin en haar humor is onovertroffen. Geen ‘zwaardere chicklit’, deze, zoals sommige boeken van Keyes, maar een bijtende roman over een imperfecte vrouw in een imperfecte wereld. Het vervolg, Jennifer Johnson is sick of being married, is ook een aanrader – al is het niet zó leuk als de eerste.

Alison Pace
Als laatste kan ik het niet laten om Alison Pace in mijn lijstje op te nemen. Haar If Andy Warhol had a girlfriend is echt een van de leukste chicklits die ik ooit heb gelezen. Daarna heeft deze schrijfster zich om onnavolgbare redenen gestort op het schrijven van hondenromans met titels als Pug Hill, A Pug’s Tale en City Dog, en hoewel ik honden best leuk vind, trekt het me toch niet. Ja, soms is er dus maar één boek nodig om iemand in een toplijst op te nemen. En het is ook nog jaren geleden dat ik het las. Ik moet het maar gauw eens herlezen.

Sophie & Jill
Ook bij mij heeft Sophie Kinsella het niet gehaald. Hoewel ik haar losstaande romans heel leuk vind (Eline, ik raad ze je aan, want ook ik vond Shopaholic helemaal niks, maar boeken als The Undomestic Goddess, Twenties Girl en Remember me? zijn de moeite waard), vind ik haar niet zó goed als bovenstaande auteurs. Hetzelfde geldt voor Jill Mansell – alhoewel, eigenlijk nog ietsje minder. Ik heb genoten van onder meer Staying at Daisy’s en Nadia knows best, maar ik vind dat Mansell toch wel erg vaak hetzelfde doet.

Twee handen vol Nederlandse chicklitauteurs
Verder heb ik het gevoel dat ik mijn Nederlandse collega’s lof moet toezingen, want ik herinner me een tijd – toen ik zelf net begon met schrijven – dat Nederlandse chicklit volgens lezers en recensenten in de verste verte niet kon tippen aan het werk van Britse en Amerikaanse schrijfsters. Hoe anders is dat nu! Ik kan zomaar twee handen vol goede Nederlandse chicklitauteurs opnoemen. Een verandering die zich heeft voltrokken in iets van vijf jaar tijd, en iets waar we als Nederlandse chicklitkoninginnen met z’n allen echt trots op mogen zijn. Maar omdat ik veel van deze auteurs persoonlijk ken en niemand wil passeren, lijkt het mij niet zinvol om die twee handen vol daadwerkelijk op te noemen. Ik geloof zelfs dat ik er gerust van uit mag gaan dat iedereen ze gewoon kent. Zo goed gaat het namelijk met de Nederlandse chicklit.

Dus, dit waren ze! En nu stel ik dezelfde vraag als Eline: wie zijn jouw Chicklit Queens?