De afgelopen anderhalve maand ben ik bij vier boekpresentaties geweest van directe of indirecte collega’s: chicklitauteurs Marcha de Groof, Gillian King, Eline Stiekema en Lisette Jonkman presenteerden hun nieuwe boeken. Leuk om te zien hoe verschillend ze dat allemaal aanpakken.

Man o man
Debutant Marcha de Groof presenteerde haar boek bij The Read Shop in Maastricht, de stad waar haar boek zich afspeelt. Haar presentatie kenmerkte zich door bourgondische gezelligheid. Nee, serieus. Ik geloof niet dat ik ooit zo’n saaie ruimte als The Read Shop zou kunnen omtoveren tot zo’n bruisend geheel. Het zou mij op willekeurig welke plek moeite kosten en als ik deze plek zou zien, zou ik het meteen al opgeven. Maar Marcha en haar familie, die draaien daar hun hand niet voor om. Die vliegen een paar hapjes in, zorgen voor een glaasje champagne en vooral: een heleboel uitbundig blij gezelschap. Dan heb je dus, hoppa, een feestje. En Marcha zelf? Die straalde van begin tot eind, vanzelfsprekend. Zo’n avond maak je maar één keer in je leven mee. Alle hieropvolgende boeken zullen net zo goed of beter zijn, daarvan ben ik overtuigd, maar de eerste boekpresentatie is het speciaalst van allemaal. Of zou dat in Limburg ook niet gelden?

Zwart-wit
Ons aller Gillian King deed haar presentatie in boekhandel Paagman in Den Haag. Je weet wel, die ene waar ze ook haar halve boek heeft geschreven, als ze haar man niet zover kon krijgen om de kinderen mee te nemen naar de Veluwe. En als je eenmaal bij Paagman bent, weet je ook waarom Gillian daar zo graag komt. Wat. Een. Boekhandel. Ze hebben hier tig verschillende afdelingen waar je oneindig boeken kunt neuzen, en achterin zit een groot café waar het heerlijk eten, drinken en mensen kijken is. Maar vandaag kwamen we daar natuurlijk niet voor. (Al hebben we het wel gedaan.) Afijn, de presentatie dus. Bijna iedereen was in het zwart-wit, behalve Gillian zelf, die een smashing rode jurk aanhad. Nou heb ik nog nooit iets gezien waarin Gillian er niet smashing uitziet. Ik weet niet hoe ze het doet, maar ze doet het. Ze hield een grappige speech over het ontstaan van haar boek en daarna mochten Astrid Harrewijn en Lisette Jonkman – met wie Gillian en de helaas afwezige Chantal van Gastel geregeld samenkomt voor een ‘kiplitlunch’ – de symbolische eerste exemplaren in ontvangst nemen. Daarna gingen we nog voor een afterparty naar Kijkduin, een andere plek waar Gillian graag komt (echt, je zou om minder jaloers worden) en daar hebben we het eh… laat gemaakt. Ja, ik heb het leuk gehad. 🙂

Dubbelspel
De uitnodiging voor de boekpresentatie van Eline Stiekema kwam voor mij vrij onverwacht, maar omdat het om 17.00 uur was in een bar in Utrecht op een dag dat ik toch al op kantoor in Utrecht moest werken, dacht ik: dat komt zó goed uit dat ik het niet kan maken om niet te gaan. En ik heb er geen spijt van, want de presentatie van deze winnaar van de chicklitschrijfwedstrijd was weer heel anders, en ook weer heel tof. Eline had een bar gekozen in plaats van een boekhandel en hoewel het even speuren was naar de precieze locatie in de kelder van Walden, was de sfeer er eenmaal daar wel naar. Meteen vanaf het begin was de schrijfster aan het signeren en pas na een ruim uur was de rij opgelost, waarna het officiële programma kon beginnen. Ik mag dat wel: de hele boel omgooien gewoon omdat het kan. Wie zegt immers dat het per se in een bepaalde volgorde hoort? Leukste onderdeel van de presentatie: een groepsfoto met alle aanwezigen en hun gekochte boeken, en het feit dat Eline haar eerste exemplaar niet aan iemand uitreikte, maar meegaf aan een bezoeker die met het ov zou gaan om in de trein aan een onbekende geluksvogel cadeau te doen. Een leuke presentatie van een heel leuk debuut!

Verslingerd
En tot slot, afgelopen zaterdag, Lisette Jonkman. Het was voor het eerst dat ik in de gelegenheid was om bij een presentatie van haar aanwezig te zijn – de eerdere keren was ik telkens op vakantie. Nu ga ik aankomende donderdag ook alweer weg, maar gelukkig heeft Lisette besloten om speciaal voor mij de release van haar nieuwste boek iets te vervroegen, anders had ik weer verstek moeten laten gaan. En dat terwijl Lisette mijn favoriete colleague from another eh… uitgeverij is. Ik ben zo blij dat ik kon gaan! Marcel ging ook mee, helemaal met het boemeltje naar Enschede Drienerlo, want Verslingerd werd gepresenteerd in de Vestingbar op de campus. Van tevoren had Lisette overwogen een ‘wolves howling at the moon’ T-shirt aan te trekken voor het nerdgehalte, maar uiteindelijk had ze toch maar besloten een kubistisch geel jurkje aan te doen, en volgens mij was dat een goede keuze. (Al voelde Marcel zich wel heel eenzaam met zijn Atari-shirt.) Al met al een groot succes: het was lekker weer, er waren leuke mensen, er was een Photo Play-machine, er was een goed boek en er waren hapjes. Wat wil je nog meer op een boekpresentatie? Een onhandige speech over prinsessen die chocola eten en met inside jokes die vervolgens niet uitgelegd worden, in ware Lisette-stijl? Dan weet je dus dat je hier aan het juiste adres bent.

Iedere chicklitschrijfster is anders, en iedere presentatie is anders. Zoveel weet ik zeker na er vier te hebben bijgewoond in zo korte tijd. Alle vier supertof en alle vier helemaal in eigen stijl. Ik zeg: kom maar op met die najaarsboeken.