Categorie: vergaarbak

Gisteravond maakte het Groot Dictee veel los. Bij dicteeliefhebbers van het eerste uur, bij nieuwkomers die meteen weer afhaakten en bij BN’ers die op Twitter hun beklag deden.

Als redacteur ben ik gespitst op alle* dingen die afdoen aan een geschreven tekst. Soms zijn dat dingen die werkelijk incorrect zijn, maar veel vaker gaat het om schoonheidsfoutjes.

De knoop zat er al een tijdje. Vooral in mijn maag. Maar het is niet zo makkelijk om in je maagstreek te hakken, dus stelde ik het besluit uit.

Zo af en toe kom je mensen tegen met wie je best zou willen ruilen. Meestal is dat omdat ze op een bepaald onderdeel iets goed voor elkaar hebben.

Dit weekend was ik met een groep jongeren (leeftijd: 12 tot 15 jaar) op kamp. Sommige dingen daaraan zijn niet zo leuk. Zoals ‘mevrouw’ genoemd worden.

De foto bij dit stukje is gemaakt op een uitzonderlijk moment. Het was onze trouwdag, dus we droegen: trouwringen.

Het was woensdagmorgen en ik werd wakker van de zon. Meteen gingen in mijn hoofd alle alarmbellen rinkelen die ik eerder die ochtend zo vakkundig had genegeerd.

Er is een bekend internetplaatje dat illustreert wat je comfortzone inhoudt. Het is een kleine, veilige cirkel waarin niks gebeurt. Ernaast staat een grotere cirkel. Dát is where the magic happens.

Ik ben jong, hoogopgeleid en ambitieus. En getrouwd. Met iemand die godzijdank geen mannelijke kopie is van mijzelf.

Het is in blogland een trend om je eigen hoofd bij je posts te zetten. Af en toe zou ik dat ook wel willen, want het is lekker makkelijk: als het onderwerp zich niet leent voor een internetplaatje, kwak je er gewoon een selfie naast.