Boeken over schrijven vormen een bijzonder genre: ze zijn gericht op een groep lezers die liever zelf schrijft, en daarmee is het voor de auteurs ervan vooral zaak om hun geheimen prijs te geven – alleen dan valt er wat van op te steken. Maar het echte schrijven is zoiets ongrijpbaars dat elk schrijfboek toch snel verzandt in algemeenheden over tekstverzorging, plotopbouw en meer van die dingen die er eigenlijk alleen toe doen als je nog maar net begint.
Ik heb de schrijfboeken dan ook officieel afgezworen. Ik hoef niet voor de zoveelste keer te lezen hoe lang een alinea mag zijn of hoe je een dialoog schrijft; al die dingen weet ik ondertussen wel (of ik kan heel goed doen alsof ik ze weet). In plaats van schrijfboeken pak ik liever gewone boeken op, want door die te lezen leer ik ook heel veel over alle dingen waarover schrijfboeken gaan. Maar één ding blijft buiten beschouwing: de ongrijpbare geest van het verhaal.
Juist dat is het centrale onderwerp in de schrijfboeken van Renate Dorrestein. In haar bekende schrijfboek Het geheim van de schrijver probeert zij niet de lezer van alles te leren over schrijven, al komen er wel tips in voor, maar gaat ze vooral in op de manier waarop zij haar verhalen tot zich krijgt en wat ze doet om die zo goed mogelijk uit te werken. Ze blijft bij haar eigen praktijk en beschrijft haar eigen zoektocht naar antwoorden op de onbeantwoordbare vragen.
Met haar nieuwe boek De blokkade geeft ze daar nog een extra laag aan. Na het verschijnen van De stiefmoeder wilde ze meteen weer een nieuwe roman gaan schrijven, maar ineens liep ze tegen een muur op: een writer’s block. En dan niet gewoon even vastzitten in het verhaal, maar een fysieke weerzin tegen het idee om nog fictie te schrijven. Alles stond haar tegen. Daarom besloot ze opnieuw in haar eigen schrijversziel te duiken en daarvan doet ze in De blokkade openhartig verslag. Dorrestein laat ermee zien dat na dertig boeken het schrijfproces nog altijd net zo ongrijpbaar is, maar dat er wel degelijk een heleboel aan ten grondslag ligt. Dat maakt haar schrijfboek heel prettig leesbaar – omdat het niet alleen een schrijversboek is, maar ook een lezersboek.
Ik heb een hele plank vol met schrijfboeken. Zoals ik hierboven al zei heb ik die lang niet allemaal (meer) nodig. Drie van die boeken stel ik beschikbaar, wie weet zijn er mensen die er meer baat bij hebben. Laat hieronder een berichtje achter als je een van de boeken wilt hebben en waarom.
Pim Wiersinga – Schrijven: het begin (ongelezen, maar lichte koffieschade)
Don Duyns – Dialogen schrijven
René Appel – Spannende verhalen schrijven
Ik ben ook erg benieuwd naar haar boek. Zit er nu zelf ook een beetje mee. Mijn thriller is voor 4/5e klaar. Maar het lukt me maar niet om te gaan zitten en hem af te maken. Terwijl ik hem zo graag wil opsturen naar uitgeverijen!
Als ik tijd heb, heb ik geen puf meer. Maar hangend op de bank voel ik me schuldig.
Die boeken heb ik dus ook niet nodig. Eerder een boek: Hoe schop je jezelf aan het werk. 😉
Wat goed, Linda, dat je al zo ver bent! Is het voor jou nu niet vooral een kwestie van angst voor de laatste loodjes? Ik wil niet psychologiseren, maar ik merk dat soms bij mezelf als ik bijna klaar ben. Dat ik er geen afscheid van wil nemen en tegelijk ook bang ben om het af te maken omdat het dan nooit meer beter wordt dan het is.
Ik zou wel graag spannende verhalen schrijven willen hebben. Maar ben overal blij mee. Ik heb er namelijk nog niet 1. boeken over schrijven dus… en is nooit verkeerd om iets te leren. xx
Wie het eerst komt die het eerst maalt, Tammy, dus bij dezen is Spannende verhalen schrijven voor jou! Ik stuur je een mailtje.
Hmmm…kunnen we niet boekenruil doen? Voelt zo niet ok om zomaar een boek te ontvangen. Ik zou graag “schrijven, het begin” ruilen tegen:
– chicklits!
– karin slaughters (net allemaal herlezen)
– camilla lackbergs
Laat maar weten 🙂
Natuurlijk :). Ik stuur je een mailtje en dan komen we er vast uit!
Hahahaha, en dan dacht ik dat ik de enige was die “iets terug wilde doen” omdat ze niet ‘zomaar een boek wil ontvangen’ Lol, ik ben helemaal niet zo raar als ik denk 😀
Ik vind je niet raar. Het is mooi om te merken dat boeken zo op waarde worden geschat dat ‘zomaar krijgen’ geen optie is.
Ik steek mijn vinger op voor het dialogenboek, omdat ik laatst een boek heb gelezen met prachtige dialogen (De engel van Spakenburg) en besef dat ik op dat gebied best nog iets kan bijleren.
Moet even boven gaan kijken wat ik je terug zou kunnen sturen …
Hoi Helga, ik stuur ook jou een mailtje! Dat betekent dat nu alle drie de boeken vergeven zijn. 🙂
Je bent overigens niet verplicht om iets terug te sturen hoor!
Leuk zeg, dat alle boeken zo terechtkomen bij mensen die er iets aan hebben. Beter dan dat ze bij mij in de kast staan te niksen!
Oeh, dat nieuwe boek van Renate ga ik ook lezen. Vond haar eerste ook zo bijzonder omdat ze puur vanuit zichzelf schreef.
Van jouw lijstje zou je mij heel blij maken met: Pim Wiersinga – Schrijven: het begin. Die koffievlekken neem ik dan wel voor lief. Ik heb namelijk zo ontzettend veel ideeën voor boeken, maar ik krijg het steeds niet voor elkaar om er echt een goed begin mee te maken.
Wat wil je er graag voor hebben?
Helaas is het boek al vergeven, Petra! Sorry!